Έχοντας εξερευνήσει μερικά από τα πολλά και όμορφα χωριά του Πάρνωνα, πέρασα το βράδυ μου στα Πούλιθρα και σήμερα ανηφορίζω προς το Ναύπλιο. Μια ωραία παραθαλάσσια διαδρομή 85 χιλιομέτρων που θα χρειαστώ περίπου 1 ώρα και 45 λεπτά για να διανύσω. Στην πορεία μου συναντώ ωραίες παραλίες όπου δεν σταματώ σε κάποια, άλλα τις καταγράφω για να τις θυμάμαι για επόμενη βόλτα μου στην περιοχή. Άλλες πιο ήσυχες και άλλες πιο ζωηρές από κόσμο.
Το Ναύπλιο αποτελεί έναν από τους πλέον δημοφιλείς κοντινούς τουριστικούς προορισμούς των κατοίκων της Ελληνικής πρωτεύουσας και το επισκέπτομαι συχνά. Απέχει από την Αθήνα μόλις 138χλμ και χρειάζεσαι κάτι περισσότερο από μιάμιση ώρα για να φτάσεις. Είναι η πρωτεύουσα του νομού Αργολίδας με 14.000 κατοίκους. Έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός και είναι μία απ” τις πιο γραφικές πόλεις της χώρας. Αποτέλεσε την πρώτη επίσημη πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους κατά την περίοδο 1828-1833 και το όνομα προέκυψε κατά τη μυθολογία από το Ναύπλιο, το γιο του Ποσειδώνα και της Αμυμώνης.
Είναι μία ιδιαίτερα γοητευτική πόλη, που τα Σαββατοκύριακα όλου του χρόνου σφύζει από κόσμο. Σίγουρα η βόλτα στα πλακόστρωτα σοκάκια του κέντρου είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνετε εδώ, καθώς είναι ιδιαίτερα γραφικά, με ωραία μαγαζάκια, ταβερνάκια και καφέ. Μια παλιά πόλη γεμάτη αρχοντικά που συνθέτουν πολύ όμορφες εικόνες σε κάθε γωνιά της. Τα σημεία ενδιαφέροντος εδώ πολλά. Η πλατεία Συντάγματος θέλοντας και μη είναι ένα από αυτά, καθώς θα σε οδηγήσει εκεί η ροή του κόσμου. Πολύ ωραία πλατεία που με θυμάμαι την πρώτη φορά που την επισκέφθηκα να κάθομαι στο κέντρο και να παρατηρώ γύρω μου τα κτίρια. Στη δυτική πλευρά της πλατείας βρίσκεται το αρχαιολογικό μουσείο της πόλης και στην ανατολική το παλιό τζαμί, ή αλλιώς Τριανόν. Ένα από τα αυθεντικά τεμένη που χτίστηκαν την περίοδο της πρώτης Οθωμανικής περιόδου. Νοτιοδυτικά βρίσκεται ένα άλλο τζαμί, στο οποίο στεγάστηκε η πρώτη Βουλή των Ελλήνων. Από το 1825 μέχρι το 1826.
Βολτάροντας στα στενά θα διαπιστώσεις ότι η πόλη έχει μία ιδιαίτερη σχέση με το κομπολόι, καθώς θα συναντήσεις ένα μουσείο κομπολογιού και πολλά ακόμη καταστήματα αφιερωμένα σε αυτό. Το αναφέρω γιατί έχω αδυναμία σε αυτό το αντρικό αξεσουάρ που είναι και ένα από τα ελάχιστα που υπάρχουν εξάλλου.
Ο παραλιακός δρόμος του Ναυπλίου είναι και αυτός γεμάτος καφετέριες, οι οποίες συγκεντρώνουν αρκετό κόσμο. Ακριβώς απέναντι μέσα στη θάλασσα βρίσκεται το Μπούρτζι. Ένα ενετικό κάστρο σήμα κατατεθέν για την πόλη, το οποίο χτίστηκε το 1473 από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Aντόνιο Γκαμπέλο. Το όνομα του στα Τουρκικά σημαίνει “Νησί-φρούριο”. Πολλές φορές σκέφτομαι ευτυχώς που πέρασαν και οι Ενετοί από την Ελλάδα και έχουμε και κανένα ωραίο κτίσμα. Αν θέλεις να πατήσεις το πόδι σου στο Μπούρτζι υπάρχουν βαρκάκια που σε περνάνε με 5€.
Συνεχίζοντας περπατώντας από τον παραθαλάσιο πεζόδρομο θα βρεθείς στην Ακροναυπλία. Ένα πλακόστρωτο μονοπάτι σε μια βραχώδη χερσόνησο που πραγματικά αξίζει να επισκεφθείτε. Οι Τούρκοι την έλεγαν Ιτς- Καλέ, δηλαδή εσωτερικό φρούριο και λέγεται ότι εδώ ύψωσε τη σημαία της ελευθερίας ο Κολοκοτρώνης το 1822.
Άφησα για το τέλος το χαρακτηριστικότερο στοιχείο της πόλης, το Παλαμήδι. Είναι ένα από τα πλέον καλοδιατηρημένα κάστρα της Ελλάδας, που κατασκευάστηκε από τους Ενετούς το 1687, όταν κατέλαβαν το λόφο από τους Οθωμανούς. Το 1715, κατά την διάρκεια του τελευταίου Βενετοτουρκικού Πολέμου οι Οθωμανοί το κατέκτησαν και πάλι ανατινάζοντας ένα τμήμα του. Στα χέρια των Ελλήνων πέρασε μετά από μάχη με τους Τούρκους το Νοέμβριο του 1822.
Μετά την Ελληνική επανάσταση το Παλαμήδι χρησίμευσε σαν φυλακή, στην οποία το 1833 φυλακίστηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Η θέα από εδώ πάνω είναι πολύ όμορφη και σε σαγηνεύει. Η είσοδος για να μπεις στο κάστρο κοστίζει 4€ και το καλοκαίρι είναι ανοιχτό από τις 8 το πρωί μέχρι τις 20.00, ενώ το χειμώνα μέχρι τις 17.00.
Το Ναύπλιο είναι μία αρχοντική πόλη με βαθιά ιστορία που δεν γίνεται να μην αγαπήσεις. Ένα σκηνικό που όσες φορές και να το έχω δει με σαγηνεύει, ενώ έχει πάντα κάτι διαφορετικό να μου προσφέρει κάνοντας με να περάσω όμορφα.
