Αφήνω πίσω μου το Μπλεντ για να κινηθώ προς την πρωτεύουσα της Σλοβενίας, τη Λιουμπλιάνα. Απέχει 57χλμ και θα χρειαστώ λιγότερο από μία ώρα για να φτάσω. Δεν έχω κλείσει ξενοδοχείο για τη διαμονή μου, οπότε κατευθύνομαι προς το κέντρο για να σταματήσω κάπου και να ψαχτώ. Για την πόλη έχω ακούσει ωραία πράγματα και έχω όρεξη να την περπατήσω, ιδίως επειδή αποτελεί και την τελευταία μου στάση στη Σλοβενία. Μια χώρα έκπληξη που δεν περίμενα με τίποτα να με εντυπωσιάσει έτσι.
Μπαίνω σε 1-2 ξενοδοχεία που συναντώ και δεν βρίσκω δυστυχώς δωμάτιο, οπότε ξεκινάω την αναζήτηση από το κινητό μου. Όχι και πολύ εύκολα, τελικά βρήκα ένα δωμάτιο στο κέντρο της πόλης μόνο με 50€. Οπότε ξεκίνησα να κινούμαι προς τα εκεί. Η πρώτη εικόνα της πόλης που έχω επάνω από τη μηχανή, είναι θετική, γιατί έχει φαρδιούς δρόμους, είναι καθαρή και προσεγμένη. Αν και βρίσκεται στα όρια που ξεκινάει η Βαλκανική χερσόνησος, η ατμόσφαιρα που αποπνέει είναι πιο Ευρωπαϊκή.
Βρίσκω το δωμάτιο ξεφορτώνω και ξεχύνομαι στους δρόμους. Η Λιουμπλιάνα βρίσκεται στο κέντρο της χώρας, σε υψόμετρο 295μ. Αποτελεί μία από τις πιο μικρές πρωτεύουσες τις Ευρώπης, καθώς ο πλυθισμός της δεν ξεπερνά τους 279.000 κατοίκους. Ο ποταμός που τη διασχίζει ονομάζεται Λιουμπλιάνικα, αποτελεί παραπόταμο του Σάβα και δίνει πολύ ωραία ατμόσφαιρα και ενέργεια στην πόλη. Κατά μήκος του εκτείνονται πεζόδρομοι με καφέ και εστιατόρια, τα οποία συγκεντρώνουν πολύ κόσμο.
Την περίοδο αυτή, δηλαδή αρχές Αυγούστου είναι ιδιαίτερα ζωντανή, ενώ εντύπωση μου έκανε το ότι συνάντησα αρκετούς Έλληνες που βρίσκοντε εδώ για διακοπές! Δεν γνώριζα ότι αποτελεί τόσο δημοφιλή προορισμό για εμάς. Η αρχιτεκτονική της παλιάς πόλης είναι ιδιαίτερη, καθώς συνθέτεται από ένα μείγμα μπαρόκ, νεοκλασικών και art nouveau κτιρίων. Τα περισσότερα φέρουν την υπογραφή του φημισμένου Σλοβένου αρχιτέκτονα Γιόζε Πλέτσνικ (Joze Plecnik).
Η φυσική ομορφιά της πόλης και η ωραία ατμόσφαιρα πραγματικά με έλκουν στο να εξερευνήσω κάθε στενό που συναντώ, εκπλήσοντας με σε κάθε στροφή και σημείο που επισκέπτομαι. Δεν έχω δει την όλη εικόνα της πόλης, άλλα η πρώτη ματιά με κάνει να πιστεύω ότι θα μου άρεσε πολύ να ζω μόνιμα σε ένα τέτοιο περιβάλλον.
Έμβλημα της Λιουμπλιάνας αποτελεί το κάστρο στο λόφο που δεσπόζει στα ανατολικά της. Στη σημερινή του μορφή φέρεται να χρονολογείται από το 1511. Υπήρξε βασιλική κατοικία, φυλακή, ενώ σήμερα φιλοξενεί διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Η είσοδος για να μπεις μέσα είναι 7,5€, και αν επιλέξεις να ανεβοκατέβεις με το τελεφερίκ θα πληρώσεις επιπλέον 4€.
Έμεινα έξω μέχρι αργά, καθώς μου άρεσε τόσο πολύ που ήθελα να το απολαύσω όσο αντέχω. Έφαγα ένα ωραίο burger επάνω στο ποτάμι στο Pop’s Place πίνοντας τις μπιρίτσες μου, ενώ επιστρέφοντας στο δωμάτιο πήρα στο χέρι και ένα παγωτό από το Mr & Mrs Green.
Κύριο πνεύμονα πρασίνου της πόλης αποτελεί το πάρκο Τίβολι. Μέσα θα συναντήσετε το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Ιστορίας, γήπεδα, καφέ, και πολλά μονοπάτια για περπάτημα.
Η Λιουμπλιάνα αποτέλεσε το κερασάκι στην τούρτα, όσον αφορά την πρώτη επίσκεψη μου στη Σλοβενία. Το ιδανικό τελείωμα σε μια χώρα με αστείρευτη φυσική ομορφιά, ωραία ενέργεια και φιλόξενους ανθρώπους! Κάτι που δεν είχα αναφέρει σε προηγούμενο επεισόδιο είναι ότι για να κινηθείτε στους εθνικούς άξονες της χώρας θα πρέπει να προμηθευτείτε μία βινιέτα από ένα βενζινάδικο. Δείτε στο link τα κόστη και τη διάρκεια: tolltickets.com
