Αύγουστος του 2015 και ξεκινάω ένα οδοιπορικό στα ανατολικά Βαλκάνια. Ο στόχος είναι να διασχίσω τη Βουλγαρία και να φτάσω στα Καρπάθια όρη. Εκεί θέλω να δω κάποιες πόλεις και να διανύσω δύο από τις καλύτερες μοτοσυκλετιστικές διαδρομές της ευρώπης, τους δρόμους Trasfagarasan και Transalpina.
Ξεκινώντας όπως πάντα από την Αθήνα, θα κάνω την πρώτη μου στάση στη Λάρισσα όπου θα μείνω εκεί για ένα βράδυ. Την επόμενη μέρα θα ξεκινήσω για τη Σόφια. Η απόσταση είναι περίπου 450χλμ και θα χρειαστώ γύρω στις 5 ώρες για να φτάσω. Ο δρόμος από την Αθήνα μέχρι τη Θεσσαλονίκη, αν εξαιρέσεις κάποια μικρά τμήματα είναι κλειστός αυτοκινητόδρομος χωρίς κάποιο οδηγικό ενδιαφέρον. Περνάω τη Θεσσαλονίνκη και φτάνω λίγο πριν από τις Σέρρες, όπου εκεί έχει μία λωρίδα ανά κατεύθυνση. Αρκετά χλμ πιο κάτω γίνεται και πάλι αυτοκινητόδρομος και έτσι φτάνει μέχρι τα Ελληνο-Βουλγαρικά σύνορα.
Από τα σύνορα η Σόφια απέχει περίπου 190χλμ. Μετά τα σύνορα έχει παραδοθεί στην κυκλοφορία ένα τμήμα περίπου 20χλμ του νέου αυτοκινητόδρομου που κατασκευάζεται, ενώ μετά μπαίνεις σε δρόμο με μία λωρίδα ανά κατεύθυνση. Ένας δρόμος με κίνηση σε διάφορα σημεία, ο οποίος θέλει και ιδιαίτερη προσοχή, καθώς γίνονται προσπεράσεις από το αντίθετο ρεύμα αρκετά συχνά. Παρόλο που τη διαδρομή μέχρι τη Σόφια θα τη χαρατήριζα αδιάφορη, υπήρχαν τμήματα με πολύ πράσινο και κάποιες ωραίες στροφές, οπότε η οδήγηση γινόταν πιο ευχάριστη. Περίπου 60 χλμ πριν τη Σόφια ο δρόμος γίνεται και πάλι αυτοκινητόδρομος.
Κατά την είσοδο μου στην πόλη μπερδεύτηκα λίγο γιατί οι ταμπέλες ήταν λάθος. Μου έλεγαν ότι έπρεπε να ακολουθήσω τη 2η έξοδο στον κυκλικό κόμβο, άλλα η 2η θα με οδηγούσε και πάλι στην εθνική οδό. Τη σωστή πορεία μέχρι το ξενοδοχείο τη βρήκα με το GPS του κινητού μου.
Σόφια
Η Σόφια μου αρέσει σαν πόλη. Έχω καλές εντυπώσεις από την πρώτη φορά που την επισκέφθηκα, όπου έμεινα μόνο μερικές ώρες. Είναι η μεγαλύτερη πόλη της Βουλγαρίας και 14η μεγαλύτερη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με πληθυσμό να ξεπερνάει τα 1,3 εκατομμύρια κατοίκους.
H όψη της Σόφιας διαθέτει ένα ευρύ φάσμα αρχιτεκτονικών ρυθμών, μερικοί από τους οποίους δύσκολα συνδιάζονται μεταξύ τους. Και αυτό όμως ως ιδιαιτερότητα σου αφήνει μια ωραία αίσθηση. Μην ξεχνάμε ότι ο Κομμουνισμός έπεσε το 1989 και οι επιρροές του είναι ακόμα έντονες σε διάφορα επίπεδα.
Η πόλη έχει δρόμους με μεγάλο πλάτος και σε διάφορα σημεία γύρω από το κέντρο είναι πλακόστρωτοι, κάνοντας το πιο γραφικό. Κύριο αξιοθέατο εδώ είναι ο Καθεδρικός ναός του Αλέξανδρου Νιέφσκι. Έχει κατασκευαστεί στα τέλη του 19ου αιώνα, καταλαμβάνει έκταση 3.170 τ.μ. και χωράει 10.000 άτομα.
Η Σόφια έχει αρκετό πράσινο με όμορφα πάρκα και αν σου αρέσει το περπάτημα όπως και σε εμένα σε τραβάει να την εξερευνήσεις. Γενικά περπάτησα πάρα πολλά χιλιόμετρα, θέλοντας να μαζέψω όσο το δυνατόν περισσότερες εικόνες μπορούσα. Στο χάρτη έχω μαρκάρει τα σημεία που περπάτησα μέσα στην πόλη.
Ο μεγαλύτερος εμπορικός δρόμος είναι ο πεζόδρομος Vitosha Boulevard, ο οποίος είναι γεμάτος καταστήματα, καφέ και εστιατόρια. Έχει μήκος 650 μέτρα και πήρε το όνομα του από το βουνό που βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη.
Το ξενοδοχείο που έμεινα είναι το L’Opera House, είναι αξιοπρεπέστατο και βρίσκεται σε εξαιρετικό σημείο (25€/διανυκτέρευση).
Το ιταλικό εστιατόριο που έφαγα στη Σόφια είναι της αλυσίδας Victoria.
Μεγεθύνετε το χάρτη να δείτε τα σημεία ενδιαφέροντος στη Σόφια.
