Βρισκόμαστε στη μέση ενός μικρού οδοιπορικού που πραγματοποιήσαμε τον Αύγουστο του 2017 στην κεντρική Ελλάδα. Περάσαμε την περιοχή του Πτελεού, τα Τρίκαλα, την Ελάτη και το Περτούλι, και κινούμαστε νότια για να φτάσουμε στο χωριό Ροπωτό.
Το Ροπωτό είναι ένα χωριό φάντασμα, το οποίο είχα δει στις ειδήσεις, άλλα δεν θυμόμουν καν ότι είναι εδώ κοντά. Η διαδρομή είναι πολύ όμορφη με στροφούλες και σε ανεβάζει στα 750 μέτρα υψόμετρο που βρίσκεται το χωριό. Εδώ, στις 12 Απριλίου του 2012 έγινε μια τεράστια καθίζηση του εδάφους, όπου παρέσυρε για 40 περίπου μέτρα όλο το χωριό προς το κάτω μέρος της πλαγιάς. Το εντυπωσιακό είναι ότι ένα μεγάλο μέρος των σπιτιών και η εκκλησία του χωριού κύλησαν χωρίς να καταστραφούν, με αποτέλεσμα απλά να στέκονται γυρτά στην πλαγιά του βουνού.
Οι εικόνες όπως μπορείτε να δείτε είναι πραγματικά ανατριχιαστικές. Στο youtube βρήκα και ένα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ, το οποίο δημιούργησε το GreekReporter. Από εδώ θα κατηφορίσουμε την πλαγιά για να πάμε στο γεφύρι της Παλαιοκαριάς, το οποίο βρίσκεται 10χλμ βορειοδυτικά του Ροπωτού.
Το τοπίο εδώ είναι εντυπωσιακό. Το πέτρινο αυτό γεφύρι κτίστηκε στις αρχές του 16ου αιώνα, από τον Άγιο Βησσαρίωνα. Τον ίδιο που έκτισε και το γεφύρι της Πύλης που ανέφερα στο προηγούμενο επεισόδιο. Μέχρι την δεκαετία του 60’ εξυπηρετούσε την επικοινωνία της Πύλης με τα χωριά της Ηπείρου. Το φράγμα που δημιουργεί τους καταρράκτες είναι σύγχρονο, καθώς κατασκευάστηκε το 1975 για να ανακόψει την ορμή του νερού, με απώτερο σκοπό την ομαλή άρδευση του κάμπου. Για να ανέβεις στο γεφύρι προχωράς λίγο πιο πάνω στο δρόμο όπου θα συναντήσεις στο αριστερό σου χέρι ένα κιόσκι.
Από εκεί συνεχίσαμε για να ανέβουμε στην Άνω Παλαιοκαριά, για να κάτσουμε στο καφενείο του Γώγου. Η διαδρομή, που ακολουθεί αντίθετα την ροή του ποταμού είναι όμορφη μέσα στο πράσινο. Το καφενείο – παντοπωλείο το είδαμε κλειστό, άλλα η κόρη του κυρίου Στέφανου μας άνοιξε για να κάτσουμε. Εισερχόμενος στο χώρο μεταφέρεσαι σε μια άλλη εποχή. Κάτσαμε να πιούμε μια λεμονάδα και μας κέρασε και σπιτική πίτα που είχε φτιάξει την προηγούμενη ημέρα.
Ξεκινήσαμε να κατηφορίζουμε την πλαγιά, για να φτάσουμε κάτω στο ποτάμι και να κάνουμε μια ακόμα στάση σε ένα νερόμυλο. Εδώ με την πίεση του νερού πλένουν κουβέρτες, χαλιά και φλοκάτες, ενώ πλέον υπάρχει και ηλεκτρικό στεγνωτήριο για να τα παίρνουν έτοιμα. Αυτός είναι ένας παραδοσιακός μύλος που αλέθει αλεύρι.
Από εδώ θα ξαναβγούμε στον επαρχιακό δρόμο Τρικάλων – Άρτας, για να καταλήξουμε στο Βουργαρέλι. Μια όμορφη διαδρομή με πολλά τούνελ, που σε ένα τμήμα της κινείται παράλληλα με τον ασπροπόταμο, δηλαδή τον Αχελώο ποταμό.
