Βρίσκομαι στη λίμνη Μπόχιν στη Σλοβενία ενθουσιασμένος από την όλη εμπειρία. Πήρα πρωινό στο hostel που διανυκτέρευσα και ξεκινάω να κατευθυνθώ προς το φαράγγι Βίντγκαρ που βρίσκεται βόρεια του Μπλέντ. Έχω επιλέξει να μην πάω από κεντρικό δρόμο μιας και οι ωραίες εικόνες της φύσης πάντα αποτελούν προτεραιότητα για εμένα. Πόσο μάλλον στη Σλοβενία που είναι και τόσο απλόχερη σε αυτό!
Η απόσταση είναι γύρω στα 35χλμ και θα χρειαστώ όπως είδα στο google maps περίπου μια ώρα. Το τοπίο είναι πανέμορφο και ο καιρός ιδανικός, γεγονός που με κάνει να απολαμβάνω πραγματικά τη διαδρομή.
Μετά το Πόντχομ ο δρόμος γίνεται κατηφορικός καθώς κατευθύνεσαι προς το φαράγγι. Βλέπω κόσμο να κατεβαίνει με τα πόδια και καταλαβαίνω ότι το πάρκινγκ κάτω θα είναι δύσκολο. Και όντως είναι, άλλα ευτυχώς όχι για τις μηχανές, μιας και παρκάρω ακριβώς μπροστά στην είσοδο.
Το μέρος είναι πανέμορφο και ενθουσιάζομαι, μέχρι που φτάνω στην ουρά της εισόδου! Παρόλο που είναι νωρίς το πρωί πρέπει να έφαγα τουλάχιστον ένα εικοσάλεπτο για να μπω. Η είσοδος για τους ενήλικες ήταν 4€ πέρισυ, άλλα στο site τους είδα ότι φέτος το κάνανε 5€. Όμως πιστέψτε με αξίζει!
Το φαράγγι δημιουργείται από τους λόφους Hom και Boršt, με τον ποταμό Radovna να το βρέχει σε όλο του το μήκος. Περπατάς σε ένα μαγικό μονοπάτι, το οποίο πλαισιώνεται από απόκρημνες πλαγιές, κατάφυτες από δάση οξιάς. Ανακαλύφθηκε το 1891 από τον Γιάκομπ Ζούμερ, δήμαρχο του Γκόρτζ και τον Μπένεντικτ Λέρτζετπόπερ, χαρτογράφο και φωτογράφο από το Bled. Και οι δύο μείναν έκπληκτοι από τη φυσική ομορφιά της περιοχής!
Άνοιξε για το κοινό το 1893 με την κατασκευή αυτού του απαιτητικού και επικίνδυνου έργου, που περιλαμβάνει κάγγελα ασφαλείας και γέφυρες, και στα 1600 μέτρα μήκους που εκτείνεται το φαράγγι. Ο ήχος του νερού επιβάλεται σε όλη τη διαδρομή, ενώ στο τέλος του φαραγγιού ο επισκέπτης φτάνει σε ένα σημείο που αδειάζει ένας καταρράκτης ύψους 16 μέτρων. Έχει το όνομα Šum και διάβασα ότι είναι ο ψηλότερος της Σλοβενίας. Το Vintgar είναι ανοιχτό για το κοινό μόνο την καλοκαιρινή περίοδο. Από εδώ κινούμαι προς το Μπλεντ, το οποίο απέχει μόλις 4,5 χιλιόμετρα.
Φτάνοντας καταλαβαίνεις ότι βρίσκεσαι σε έναν ιδιαίτερο τόπο. Δεν ξέρω αν είμαι επηρρεασμένος μιας και θέλω πολλά χρόνια να βρεθώ εδώ, άλλα νιώθω όμορφα και μου αρέσει πολύ. Το Μπλεντ ως μέρος του πολιτισμού του Χάλστατ, που είχα αναφερθεί και στο σχετικό βίντεο, κατοικείται από την πρώιμη εποχή του Σιδήρου. Η λίμνη έχει ιδιαίτερα ζεστό νερό, το οποίο εντοπίστηκε το μεσαίωνα από προσκυνητές που ερχόντουσαν εδώ για να προσευχηθούν. Η πραγματική τουριστική αξιοποίηση της λίμνης ξεκίνησε το 1855 από έναν Ελβετό γιατρό που κατάλαβε την τεράστια δυναμική που είχε.
Εντάξει το μέρος είναι πανέμορφο και δεν είναι τυχαία τόσο δημοφιλής προορισμός. Έχει κίνηση και νιώθω ότι βρίσκομαι σε Ελληνικό καλοκαιρινό θέρετρο, μιας και κόσμος περιφέρεται παντού μου με μαγιώ. Αποτελεί το νούμερο ένα αξιοθέατο της Σλοβενίας και είναι λογικό, καθώς το μέρος είναι δανικό για cart postal.
Συγκεντρώνει από νεόνυμφους που γοητεύονται από τη ρομαντική ατμόσφαιρα, μέχρι και backpackers, που έρχονται για πεζοπορία, ποδηλασία και διάφορες άλλες δραστηριότητες στη λίμνη. Αναγνωρίσιμο σύμβολο της λίμνης αποτελεί η εκκλησία της Παναγίας, η οποία χρονολογείται από τον 15 αιώνα. Λέγεται ότι πριν χτιστεί η εκκλησία, υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στη Ziva, σλαβική θεότητα του έρωτα και της γονιμότητας. Η λίμνη Μπλεντ έχει μήκος 2,12 χιλιόμετρα και πλάτος 1,38 χιλιόμετρα, ενώ φιλοξενεί κατά διαστήματα μεγάλες διοργανώσεις κωπηλασίας.
Το κάστρο στα βόρεια της λίμνης πρωτοαναφέρεται το 1011μ.Χ., ως δωρεά του αυτοκράτορα Ερρίκου του 2ου υπέρ των Επισκόπων του Brixen. Τα περισσότερα κτίρια και πύργοι που βρίσκονται μέσα κατασκευάστηκαν κατά το μεσαίωνα. Στο Μπλεντ έμεινα αρκετές ώρες χωρίς να διανυκτερεύσω. Άραξα στην τεχνητή παραλία που βρίσκεται στα δυτικά της λίμνης και έφαγα κάτι. Το μέρος είναι παραμυθένιο δεν το συζητάμε, άλλα έχει πολύ ένταση, κίνηση και φασαρία. Οπότε αποφασίζω να κινηθώ προς την πρωτεύσουσα της Σλοβενίας, τουλάχιστον να δω μία ακόμα πόλη της πανέμορφης αυτής χώρας.
