Τα Χριστούγεννα του 2016 τα πέρασα σε μη τουριστικά μέρη και πραγματικά απόλαυσα την παράδοση και την αυθεντικότητα μιας όμορφης περιοχής της χώρας μας. Επισκέφθηκα όμορφα χωριά της Άρτας, είδα άγνωστα αξιοθέατα μεγάλης ιστορικής σημασίας και συναναστράφηκα με ωραίους ανθρώπους.
- Πηγές Άρτας
Ένα ορεινό χωριό περίπου 75 χιλιόμετρα ανατολικά της Άρτας, στα όρια των νομών Άρτας-Καρδίτσας με φυσικό και ουσιαστικό σύνορο τον Αχελώο ποταμό, σε υψόμετρο 826 μέτρων. Έχει μια όμορφη πλατεία την οποία επισκεφθήκαμε δύο φορές, γιατί το τσίπουρο και οι μεζέδες της κυρίας Βασιλίας, άλλα και οι ιστορίες του συζήγου της, που διατηρούν το μοναδικό καφενείο – παντωπολείο πραγματικά μας κέρδισαν. - Μονή Σέλτσου
Ένας μεταβυζαντινός ναός, ο οποίος ιδρύθηκε το 1697 και είναι αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Ο δρόμος για εκεί είναι ένας όχι και τόσο καθαρός χωματόδρομος που θέλει λίγο προσοχή. Πηγαίνοντας προς τα εκεί πετύχαμε καί ένα βοσκό, ο οποίος ήθελε παρέα και εννοείται ότι δεν του χαλάσαμε το χατήρι και τον πήραμε μαζί. Το μέρος έχει μεγάλη ιστορική σημασία. Μετά την παράδοση του Σουλίου στον Αλή Πασά το 1804, οι Σουλιώτες άρχισαν να εγκαταλείπουν τον τόπο τους για να μην παραδοθούν στους Τούρκους. Άλλοι κατευθύνθηκαν προς το Ζάλογγο και άλλοι προς το χωριό Βρεστενίτσα, τις σημερινές Πηγές. Στη Μονή Σέλτσου εγκλωβίστηκαν περίπου 1.400 Σουλιώτες καθώς ο στρατός του Αλή Πασά τους κυνήγησε μέχρι εκεί. Μετά από πολύμηνη πολιορκία καθώς οι Σουλιώτες αντιστάθηκαν σθεναρά, οι Τούρκοι κατάφεραν να τους εξουδετερώσουν, μπήκαν στο Μοναστήρι και λέγεται ότι σφαγίασαν το μεγαλύτερο μέρος τους. 250 γυναικόπαιδα για να μη βρεθούν στα χέρια τους προτίμησαν να πέσουν στο γκρεμό πίσω από το μοναστήρι δημιουργώντας ένα ακόμα μεγαλύτερο Ζάλογγο. Στη διαδρομή προς τη Μονή Σέλτσου από τα δεξιά σας θα σας συντροφεύει ο Αχελώος ποταμός. Εδώ φαίνονται κάποια έργα εκτροπής και ένα φράγμα που ξεκίνησε να γίνεται, άλλα όπως μάθαμε έχουν σταματήσει εδώ και χρόνια. Το τοπίο είναι εντυπωσιακό καθώς τα έργα εδώ μου θυμίζουν εξωγήινες κατασκευές! - Γέφυρα Κοράκου
Πρόκειται για τη μεγαλύτερη γέφυρα των Βαλκανίων την εποχή που κατασκευάστηκε, η οποία ανατινάχθηκε κατά τον εμφύλιο από τους αντάρτες. Χτίσθηκε από το Μητροπολίτη Βησσαρίωνα που δεν τον ενδιέφερε η υστεροφημία για αυτό και δεν έβαλε το όνομά του ως χορηγός, παρά την ονόμασε «του Κοράκου» λόγω του ύψους της και «επειδή την ημέρα των εγκαινίων σταθηκε στο μέσο της γέφυρας και ρωτώντας τους πως με βλέπετε, οι μαστόροι του απάντησαν: σαν κόρακα, αυτός τους είπε: έ τότε γέφυρα του Κοράκου να είναι το όνομά της». Επίσης εδώ έχουν ενδιαφέρον τα τούνελ που βρίσκονται γύρω από το ποτάμι, καθώς η ατμόσφαιρα γίνεται λίγο spooky μέσα σε αυτά. - Βουργαρέλι
Ένα παραδοσιακό χωριό του νομού Άρτας, που βρίσκεται στις παρυφές των Τζουμέρκων σε υψόμετρο 900 μέτρων. Αποτελεί κεφαλοχώρι της ευρύτερης περιοχής και μου αρέσει γιατί διατηρεί την αυθεντικότητα του, μιας και τώρα ξεκινάει τα πρώτα του τουριστικά βήματα. Έχει μια όμορφη πλατεία από αυτές που προσωπικά γουστάρω στα χωριά, που όπως έμαθα, όταν δεν κάνει τόσο κρύο όσο σήμερα μαζεύει ντόπιους άλλα και επισκέπτες. - Λίμνη Πλαστήρα
Το επίσημό της όνομα είναι Λίμνη Ταυρωπού και σχηματίστηκε το 1959 με την ολοκλήρωση του φράγματος στο νότιο της άκρο. Η ιδέα για την κατασκευή της αποδόθηκε στον στρατιωτικό και πολιτικό Νικόλαο Πλαστήρα, γι’ αυτό και πήρε και το όνομα του. Η χρηματοδότησή έγινε από τις πολεμικές επανορθώσεις των Ιταλών και την κατασκευή ανέλαβε μια γαλλική εταιρεία. Σήμερα τη διαχείριση του φράγματος έχει αναλάβει η ΔΕΗ. Η λίμνη έχει μήκος 12χλμ, πλάτος 4χλμ και μέγιστο βάθος γύρω στα 60m. Σήμερα αποτελεί τουριστικό αξιοθέατο, το οποίο επισκέπτονται πολλοί ταξιδιώτες από όλη την Ελλάδα, οι οποίοι μένουν στα διάφορα χωριά που βρίσκονται περιμετρικά της.
