Από το 2009 και μετά επιλέγω να ταξιδεύω με τη μηχανή γιατί πολύ απλά απολαμβάνω την οδήγηση της. Δεν είναι απλά το μέσο που θα με μεταφέρει από το ένα σημείο στο άλλο για να δω για παράδειγμα δύο πόλεις. Αντίθετα γουστάρω την πορεία ανάμεσα στα 2 μέρη, απολαμβάνοντας την οδήγηση ίσως περισσότερο και από τα ίδια τα μέρη πολλές φορές.
Φέτος το καλοκαίρι έκανα ένα ταξίδι που το είχα στο μυαλό μου από το 2013, άλλα δυστυχώς δεν μπόρεσα να το πραγματοποιήσω για διάφορους λόγους, κυρίως οικονομικούς. Όχι ότι φέτος ήταν καλύτερα τα πράγματα, άλλα τέλος πάντων. Όσοι είδατε ένα μικρό βίντεο που είχα ποστάρει τον Αύγουστο, κινήθηκα στην Ιταλία, την Αυστρία, στη Σλοβενία και ελάχιστα στη Γερμανία. Την Αυστρία και την Ιταλία τις είχα ξαναεπισκευθεί τον Αύγουστο του 2010, όπου πραγματικά με μάγεψαν. Βέβαια είχε παίξει ρόλο ότι ότι ήταν η πρώτη φορά που οδήγησα με τη μοτοσυκλέτα μου στην Ευρώπη. Τότε είχα ένα V-strom 650. Τα μέρη που είχα δει ήταν η Μπολόνια, το Τρέντο, το Μπολζάνο, το Σάλζμπουργκ, το Χεϊλίνγκεμπλατ, το Φίλαχ, η Βενετία και η Ραβένα. Από όταν έστησα το tripment είχα απωθημένο το να ξαναβρεθώ σε κάποια από αυτά τα μέρη που με είχανε αγγίξει ιδιαίτερα ώστε να τα καταγράψω και να τα μοιραστώ μαζί σας.
Το αρχικό πλάνο για το φετεινό ταξίδι ήταν, από Βενετία που θα έφτανα με το πλοίο να ανέβαινα προς Μπολζάνο, να οδηγήσω ένα μικρό τμήμα της Ρομαντικής διαδρομής στη Γερμανία και να επιστρέψω στις Άλπεις με ένα αρκετά βαρύ πρόγραμμα. Είχα στη διάθεση μου σχεδόν 12 μέρες όπου κάτι παραπάνω από τις 3 θα τις έτρωγα στο καράβι για τη Βενετία. Οπότε για τις ούτε 9 ολόκληρες μέρες που έμεναν θα ήταν ο χρόνος πολύ πιεσμένος. Έτσι μετά από τη συνάντηση που έκανα με το Βαγγέλη, τον έταιρο ταξιδιώτη του tripment, για να πάρω τη γνώμη του, άλλαξα τελείως πλάνο. Και αυτό έγινα μόλις 4 μέρες πριν από την αναχώρηση.
Ο λόγος ήταν ότι ήθελα να το ζήσω το ταξίδι και όχι απλά να πω ότι το έκανα. Ήθελα να έχω χρόνο να δω τα μέρη που θα επισκεπτόμουν και όχι απλά να τα προσπέρναγα. Επίσης να απολαύσω τη διαδρομή, και όχι να κάνω ένα αγώνα δρόμου για να το προλάβω. Οπότε για να το πετύχω αυτό μάζεψα αρκετά τα χιλιόμετρα που θα έκανα.
Δύο μέρες πριν το ταξίδι αντιμετώπισα και ένα πρόβλημα με τη μηχανή που παραλίγο να το χαλάσει όλο! Διαπίστωσα ότι όταν στρίβω δεξιά το τιμόνι σβήνει, οπότε κάποιο πρόβλημα υπήρχε στα καλώδια του διακόπτη και με την κίνησε έχανε την επαφή. Στενοχωρήθκα πάρα πολύ, γιατί πριν διαπιστώσω τι φταίει, το είχα πάει 2 φορές στο συνεργείο που κάνω service και δεν καταφέρανε να εντοπίσουν το τι συμβαίνει, λέγοντας μου ότι είναι τυχαίο. Τελικά διαπίστωσα μόνος μου το πρόβλημα και ευτυχώς πέτυχα ανοιχτό το Moto Θεραπεία στην Καλλιθέα, όπου ο Γιώργος αφιέρωσε το Σάββατο του για να λύσουμε το πρόβλημα και να μπορέσω να φύγω.
Η νέα πορεία που προέκυψε μετά από τη συζήτηση που είχα με το Βαγγέλη περιλάμβανε τους Δολομίτες στις Ιταλικές Άλπεις, το Insbruk στην Αυστρία, την Αετοφωλιά του Χίτλερ και τη λίμνη Κόνινγκ sea στο Μπερχτεσγκάντεν στη Γερμανία, μετά και πάλι Αυστρία για το Σάλτζμπουργκ, το Χάλτστατ, το πάσο Grosglockner στις Αυστριακές Άλπεις. Από εκεί πέρασα από ένα αγαπημένο χωριό που είχα μείνει και το 2010, το Heilingeblut και κατέληξα στο Φίλαχ. Από το Φίλαχ πέρασα στη Σλοβενία και ανέβηκα το όρος Τρίγκλαβ, που αποτελεί το ψηλότερο των Ιουλιανών Άλπεων, είδα τις λίμνες Μπόχιν και Μπλεντ, την πρωτεύουσα Λουμπλιάνα και επέστρεψα στη Βενετία για να πάρω το πλοίο της επιστροφής.
Επειδή γενικότερα στα ταξίδια μου ήμουν καλομαθημένος και καλοπερασάκιας, στο συγκεκριμένο την είδα λίγο διαφορετικά. Θα έλεγα ότι ξεπέρασα διάφορα κολήματα που είχα και λειτούργησα πιο μάχημα. Δηλαδή παλαιότερα δεν θα διανοούμουν να κάνω ταξίδι 35 ωρών με το πλοίο χωρίς καμπίνα, άλλα τα 300€ επιπλέον που κόστιζε με έπεισαν να το δοκιμάσω. Κοιμήθηκα με το sleeping bag στο κατάστρωμα και σας πληροφορώ ήταν μια χαρά, το γούσταρα και δεν με χάλασε και καθόλου! Το πλοίο το πήρα από την Πάτρα και το ταξίδι στο πήγαινε πέρασε πιο γρήγορα. Αυτό γιατί αναχώρησα 12 τα μεσάνυχτα και έμεινα στο καράβι για 2 βράδια που ουσιαστικά κοιμόμουν.
Φτάσαμε στις 7 περίπου το πρωί και από εδώ και πέρα ξεκινούν οι όμορφες εμπειρίες! Οδήγησα σε ωραίους δρόμους, είδα όμορφα τοπία, ωραίες πόλεις, πέτυχα Αύγουστο μήνα χιόνια, κοιμήθηκα με το sleeping bag κάτω από ένα κιόσκι στο δρόμο. Έζησα καταστάσεις που δεν είχα ξανασυναντήσει, οι οποίες μου έδωσαν μια άλλη οπτική για το ταξίδι.
Μείνετε συντονισμένοι στο tripment για να παρακολουθήσετε ένα ταξίδι γεμάτο όμορφες εμπειρίες.
