Βρίσκομαι στη μέση ενός ταξιδιού που ξεκίνησε πέντε μέρες πριν από την Αθήνα. Έχω διανύσει 1.455χλμ, πέρασα τη Σόφια, το Βουκουρέστι, το Μπρασόβ και κατευθύνομαι νοτιοδυτικά, για να κινηθώ στα μονοπάτια του κόμη δράκουλα. Στόχος για σήμερα είναι να διασχίσω έναν από τους πλέον φημισμένους δρόμους της Ευρώπης, τον Transfagarasan.
Μπραν
Η πρώτη μου στάση θα γίνει στο Μπραν, μόλις 29χλμ νοτιοδυτικά του Μπρασόβ. Είναι τουριστικό χωριό με πολύ κίνηση λόγω του κάστρου του που αποτελεί εθνικό μνημείο της Ρουμανίας και βρίσκεται στα όρια μεταξύ Τρανσυλβανίας και Βλαχίας. Αναφέρεται συχνά ως το «κάστρο του Κόμη Δράκουλα», αλλά δεν υπάρχουν στοιχεία ότι σχετίζεται με τον Βλαντ Τέπες. Το χωριό έχει πολύ κίνηση και φασαρία. Δυσκολεύτηκα να βρω να παρκάρω ακόμα και τη μηχανή. Έχει ένα παζάρι που μπορείτε να χαζέψετε, να φάτε το γύρο σας και εννοείται να μπείτε να δείτε το κάστρο. Αν φυσικά έχετε διάθεση να περιμένετε σε μια τεράστια ουρά, με αναμονή που ξεπερνά τη μία ώρα. Πραγματικά εντυπωσιακό και θα ήθελα να μπω να το δω, άλλα δεν είχα καμία διάθεση να ψηθώ στον ήλιο. Δεν έμεινα ούτε μία ώρα στο Μπραν και ξεκίνησα για το Curtea de Argeș όπου από εκεί θα πάρω τον Transfagarasan για να διασχίσω τα Καρπάθια όρη.
Κάστρο του δράκουλα
Μερικά χιλιόμετρα βόρεια από το Curtea de Argeș, σε ένα σημείο που δεν γίνεται να το χάσετε από τις πολλές σταματημένες μηχανές βρίσκεται η αφετηρία για να ανέβεις με τα πόδια στο πραγματικό κάστρο του δράκουλα. Πίσω από το λογοτεχνικό βρυκόλακα Κόμη Δράκουλα που έπινε το αίμα των ζωντανών, βρίσκεται ο Βλαντ Τέπες ο Παλουκωτής. Γεννημένος το 1431 στην Τρανσυλβανία, αναφέρεται ως μια εξαιρετικά ανισόρροπη προσωπικότητα, με περίεργες ιδέες και συνήθειες. Το χαρακτηρισμό του ως Παλουκωτής τον κέρδισε καθώς μισούσε τους Οθωμανούς και για το λόγο αυτό τους παλούκωνε μετά από κάθε νίκη του. Πληροφορίες για το κάστρο μπορείτε να βρείτε εδώ.
Transfagarasan
Τον Transfagarasan δεν γίνεται να είσαι ταξιδιώτης μοτοσυκλετιστής και να μην έχεις ακούσει για αυτόν. Το όνομα του το πήρε καθώς διασχίζει το όρος Φάγκαρας, της οροσειράς των Καρπαθείων και αποτελεί τον 2ο υψηλότερο ασφαλτοστρωμένο δρόμο της Ρουμανίας μετά την Transalpina. Ένα hot spot για μερικές φωτογραφίες είναι το φράγμα Vidraru, καθώς το τοπίο είναι πολύ όμορφο. Aριστερά βγαίνοντας από το τούνελ έχει καντίνα για να πάρετε αν θέλετε κάτι στο χέρι. Ο δρόμος αυτός κατασκευάστηκε την περίοδο μεταξύ 1970 και 1974 από το Νικολάε Τσαουσέσκου, αποτελώντας μια καθαρά στρατιωτική διαδρομή, η οποία θα συνέδεε τις περιοχές της Τρανσυλβανίας και της Βλαχίας. Αυτό, γιατί μετά την επίθεση της Σοβιετικής Ένωσης στην Τσεχοσλοβακία το 1968, ο Τσαουσέσκου ήθελε να εξασφαλίσει ταχεία στρατιωτική πρόσβαση σε όλα τα βουνά στην περίπτωση εισβολής στη χώρα. Ο Transfagarasan ανηφορίζει σε υψόμετρο 2.042 μέτρων, έχει απότομες στροφές και αποτελεί πόλο έλξης για τους οδηγούς. Ο δρόμος είναι συνήθως κλειστός από τα τέλη Οκτωβρίου μέχρι τα τέλη Ιουνίου λόγω χιονιού.
Σίμπιου
Η πρώτη μου επαφή με το Σίμπιου ήταν βράδυ. Είναι πολύ όμορφη και τουριστική πόλη με πολλά μαγαζιά και αρκετό κόσμο να περιφέρεται. Έχει 147.000 κατοίκους και θεωρείται από τις γραφικότερες πόλεις της Ρουμανίας, καθώς διατηρεί αναλλοιώτα τα μεσαιωνικά της στοιχεία. Ιστορικά αναφέρεται για πρώτη φορά το 1192, όπου φαίνεται να ιδρύθηκε από Γερμανούς της Τρανσυλβανίας. Το γερμανικό όνομά της πόλης ήταν Χέρμανστάντ (Hermannstadt) και από το 1692 έως το 1791 αποτέλεσε την πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου της Τρανσυλβανίας.
Το κέντρο του Σίμπιου περιλαμβάνει πολυάριθμα διατηρητέα κτίρια, ενώ ακόμα και η μεσαιωνική οχύρωση με τους πύργους της βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Η πόλη διαθέτει δύο μεγάλα μουσεία. Το υπαίθριο εθνογραφικό μουσείο που περιλαμβάνει 340 κτίρια και το μουσείο έργων τέχνης Μπρούκενταλ, στο οποίο εκτίθενται έργα πολύ σημαντικών ζωγράφων.
Το 2007 αποτέλεσε την πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης μαζί με το Λουξεμβούργο, φιλοξενώντας περισσότερες από 2000 εκδηλώσεις. Είναι μια πόλη με πράσινο και σε προκαλεί να την εξερευνήσεις. Και εδώ δοκίμασα τα παραδοσιακά κουλούρια, καθώς η μυριωδιά τους με τράβηξε από τη μύτη.
Ένας καφές στον κεντρικό πεζόδρομο είναι κάτι που σίγουρα πρέπει να απολαύσετε. Αν σας αρέσει το περπάτημα και οι μη τουριστικές ζώνες της πόλης σίγουρα αξίζουν την προσοχή σας. Καθώς σε όλη της την έκταση υπάρχουν ωραία διατηρητέα κτίρια με έντονα χρώματα.
Στο Σίμπιου έμεινα στο ξενοδοχείο Pensiunea Buon Gusto.
Μεγεθύνετε το χάρτη να δείτε τα σημεία ενδιαφέροντος στο Σίμπιου.
